مناطق اطراف ابهرچای(ابهر رود) از مناطق باستانی ایران به شمار می رود و دارای سوابق تاریخی طولانی است. با برسی های به دست آمده،ثابت شده که دره ابهر چای در هزاره دوم قبل از میلاد از رونق بیشتری برخوردار بوده و در حدود قرن نهم پیش از میلاد ماد ها اتحادیه ای از قبایل مختلف به وجود آمده بودند که مقر و مرکز آن ابهر یا کمی جنوبی تر در ناحیه کوهستانی جنوب غربی قزوین امروزی بوده است. در حدود سال های821قبل از میلاد،قبایل مختلف ماد ها که تحت رهبری فردی به نام ((هاناسیدوکا)) بودند، در محلی به نام((بیت سگبات))واقع در دره ابهر چای(جنوب غربی قزوینامروزی)جمع شدند،در این محل نبردی بین مادها و آشوری ها در گرفت. در حدود قرن هفتم پیش از میلاد نواحی ابهر چای تا قسمت علیای قزل اوزون و شرق همدان تحت سیطرهی آشوری ها قرار داشت. در دوره ساسانیان ناحیه ای واقع بین دو رودخانه ی ابهرچای و خره چای که در حال حاضر مناطقی چون تاکستان،فارسجین و ضیاء آباد را شامل می شود کاملا آباد بوده است و منطقه ی ابهررود تحت تسلط خاندان مهران یکی از هفت خاندان مهم حاکم بر ایران قرار داشت. در آن زمان خاندان مهران علاوه بر  این منطقه به مناطق وسیعی تسلط داشتند.طبق نوشته دوسرسی در سال های1250 هجری در دوره محمدشاه قاجار،ابهر دارای200 خانه و900نفر جمعیت بوده و دوگنبد نیمه ویران از دو مسجد در آن دیده می شده است. در زمان ناصر الدین شاه قاجار ابهر مرکز نگهداری توپخانه بوده است.